Łódź: W centrum będzie węzeł przesiadkowy

Przecięcie alej Kościuszki i Mickiewicza to jedno z najruchliwszych skrzyżowań w mieście. Dwie rozbudowane w epoce PRL arterie są bowiem centralnymi odcinkami dwóch ciągów stanowiących szkielet łódzkiej sieci dróg i torowisk. Pierwsza łączy północ z południem miasta, druga – wschód z zachodem. W stałym układzie tras przecina się tu osiem linii tramwajowych, spośród których wszystkie zaliczyć można do najważniejszych i najczęściej kursujących połączeń aglomeracji.

Niedogodne przesiadki w najważniejszym punkcie

Siłą rzeczy jest to więc też najważniejszy punkt przesiadkowy Łodzi nazywany często przez mieszkańców „przy Centralu” (od nazwy stojącego obok domu towarowego). Pomimo relatywnie wysokich częstotliwości wszystkich linii dotychczas przesiadki nie trwały tam krótko. W każdej z relacji konieczne było bowiem pokonanie dwóch przejść dla pieszych z sygnalizacją świetlną, a czasem także odbycie dłuższego spaceru – przystanek w stronę Widzewa wysunięty był ok. 200 m poza skrzyżowanie, aż do przecięcia Mickiewicza z ul. Piotrkowską.

Od października trwa remont tzw. trasy W-Z, ciągu ulic wschód – zachód, w tym al. Mickiewicza. W ramach szerokiej modernizacji „przy Centralu” powstanie pierwszy w mieście przesiadkowy dworzec tramwajowy. Linie obu ciągów spotkają się na sąsiednich stanowiskach czterotorowego węzła, przez co czas przesiadki znacznie się skróci. Pozwoli też na swobodny wybór tego środka transportu, który przyjedzie szybciej. Część relacji obsługiwanych jest bowiem przez oba ciągi (np. na dworzec Łódź Widzew można dojechać tramwajami 8 czy 10 ciągu W – Z lub jadącą po al. Kościuszki trójką). Dworzec będzie zadaszony, co podniesie komfort oczekiwania.

Odbudują tor zamknięty w 1960 r.

Budowa węzła wymusi korektę przebiegu tzw. trasy ŁTR, ciągu północ – południe. Tramwaje pojadą nie, jak dziś, al. Kościuszki i Żwirki, by skręcić w Piotrkowską, ale al. Kościuszki, al. Mickiewicza i Piotrkowską. Oznacza to powrót tramwaju na krótki odcinek Mickiewicza – Żwirki najbardziej znanej łódzkiej ulicy po niemal sześciu dekadach przerwy. Co ważne, mają zostać zachowane tory starego przebiegu. Wraz z nowym układem utworzą one kryterium uliczne przydatne w razie zmian w ruchu.

Z węzła znikną natomiast autobusy. Przed rozpoczęciem przebudowy trasy W-Z był to istotny przystanek komunikacji podmiejskiej (linii PKS i prywatnych w kierunku Andrespola). Przystawała tu też bardzo popularna miejska linia 98 łącząca Polesie i Widzew nieco inną trasą niż tramwaje. Po zakończeniu prac ruch kołowy, w tym autobusowy, skierowany będzie podziemnym tunelem. Przestrzeń na powierzchni będzie służyć wyłącznie pieszym i tramwajom, co nieco zmniejszy funkcjonalność węzła zwłaszcza w relacjach podmiejskich.

Duża inwestycja, duże efekty, duże długi

Budowa dworca przesiadkowego nadrabia zaniedbania z okresu modernizacji trasy ŁTR w latach 2007-2008. Stworzenie dogodnego węzła przesiadkowego znacznie podniesie atrakcyjność transportu zbiorowego w kilku relacjach i skróci sumaryczny czas podróży. Przy całościowej ocenie inwestycji trudno jednak zapomnieć, że oddzielenie poziomów ruchu kołowego od tramwajowego znacznie podniosło koszt modernizacji trasy W-Z, a Łódź pozostaje piątym najbardziej zadłużonym miastem kraju z długiem na poziomie niemal 60 proc. dochodu.