Warszawa. Kładka pieszo–rowerowa pod mostem Łazienkowskim gotowa

Kładka to jeden z najistotniejszych elementów rozbudowy infrastruktury rowerowej w tej części miasta, do zbudowania której okazją – paradoksalnie – stał się pożar mostu sprzed kilku lat. Wcześniej most Łazienkowski niebyt zachęcał do przeprawy kogokolwiek poza kierowcami samochodów. Wąski pasek chodnika z jednej strony był ograniczony blachą oddzielającą go od jezdni, a z drugiej strony szczebelkowaną barierką, o którą łatwo było zahaczyć kierownicą roweru. Wyminięcie się pieszego i rowerzysty było problematyczne.

Teraz rowerzyści i piesi zyskali dwa pasy podwieszanej konstrukcji o szerokości 3,5 metra każdy. Rowerowi aktywiści postulowali, żeby oddzielić pieszych od rowerzystów, ale już kilka miesięcy temu szef ZDM Łukasz Puchalski przekonywał, że koncepcja od początku zakładała taką formę przeprawy. – Często jeżdżę rowerem i najczęściej korzystam z mostu Gdańskiego. Tam kładka ma szerokość dwóch metrów i sytuacja nie jest taka zła mimo, że natężenie ruchu rowerowego jest duże. Tu będziemy mieli dwie kładki o szerokości 3,5 metra każda. W tej sytuacji nie obawiam się o spiętrzenie ruchu – wyjaśniał.

Budowa kładki, a właściwie dwóch kładek, bo konstrukcja po północnej stronie mostu jest przeznaczona dla pieszych i rowerzystów a ta po południowej stronie tylko dla rowerzystów, trwała osiem miesięcy i zakończyła się w terminie. Kosztowała 13,5 mln zł.

Cała inwestycja to nie tylko droga pod mostem, ale też łączniki znajdujące się po obu stronach mostu. Po stronie praskiej trasa łączy się z trasą wzdłuż Wału Miedzeszyńskiego, a także, dzięki dodatkowej kładce, z trasą wzdłuż Alei Stanów Zjednoczonych. Umożliwia też zjazd nad Wisłę. Po lewobrzeżnej stronie łączy się z trasą przy cyplu Czerniakowskim. Cała trasa zyskała też oświetlenie oraz drogowskazy.