Jerozolimskie vs Świętokrzyska. Która lepsza dla miasta?

Opracowanie wykona firma VIA VISTULA, która wygrała w przetargu ogłoszonym przez ZDM. Zgodnie z harmonogramem prace powinny zakończyć się do grudnia.

Miasto dla wszystkich

Centrum miasta to wizytówka każdej metropolii. Ulice w centrum służą bardzo wielu różnym grupom, a każda z nich ma inne oczekiwania dotyczące sposobu zagospodarowania przestrzeni ulicznej. To, czy dana ulica jest przyjazna mieszkańcom i czy jest dobrze zaplanowana, ciężko jest ocenić gołym okiem. Trudno jest też przewidzieć wszystkie konsekwencje zmian, jakie niesie za sobą rearanżacja przestrzeni.

Aby projektować rozwiązania, które przez lata będą służyć mieszkańcom, konieczna jest dokładna analiza stanu obecnego: nie tylko infrastruktury drogowej, ale też innych czynników mających wpływ na jakość życia mieszkańców. Drogowcy chą dokonać takiej analizy w odniesieniu do dwóch kluczowych ulic w centrum Warszawy – Al. Jerozolimskich i ul. Świętokrzyskiej.

Ulica Świętokrzyska w ostatnich latach przeszła dużą metamorfozę. Po zakończeniu budowy II linii metra, stała się bardziej przyjazna dla pieszych, poszerzono chodniki i wyznaczono trasy rowerowe. Funkcje transportowe w dużej mierze przeniosły się pod ziemię – pod ulicą kursuje metro.

Zupełnie odmiennie wyglądają Aleje Jerozolimskie. Tu zmiany w ostatnich latach ograniczały się do remontów (chodników, latarni czy torowiska). Ulica jest zdominowana przez funkcję transportową – dziesiątki tysięcy pasażerów korzystają z tramwajów i autobusów, jezdnie są stale zakorkowane, ciężko też znaleźć wolne miejsce postojowe.

Choć obie ulice są do siebie równoległe i biegną niecały kilometr od siebie, ich charakter bardzo się różni. Analiza ma za zadanie porównać obie przestrzenie, na odcinku pomiędzy al. Jana Pawła II a Nowym Światem. To pierwsze tak duże badanie porównawcze w Polsce – podobne opracowania powstały dotąd w innych krajach, głownie Europy Zachodniej. W Polsce do tej pory podobne analizy ograniczały się zwykle do kwestii transportowych.

Co zostanie zbadane?

Analiza przestrzenna i ekonomiczna, jakiej ZDM oczekuje, musi uwzględniać kilka istotnych elementów. Po pierwsze, chcemy porównać procentowy udział w wykorzystaniu pasa drogowego przez poszczególne grupy użytkowników (pieszych, rowerzystów, samochody i komunikację miejską), a także zieleń uliczną. Dane te zostaną zestawione z pomiarami ruchu pojazdów mechanicznych, ruchu pieszych i rowerów oraz pasażerów transportu zbiorowego. Pomiary będą nie tylko ilościowe – sprawdzone zostanie też zachowanie pieszych i ich struktura wiekowa (liczba osób starszych czy dzieci), a także charakterystyka ruchu pojazdów (prędkości o różnych porach dnia).

Analizę poprzedzi szczegółowa inwentaryzacja – nie tylko infrastruktury drogowej (jezdni, chodników, przejść dla pieszych), ale też małej architektury (ławki, kosze na śmieci, reklamy) i zagospodarowania ulicy (ogródki kawiarniane). ZDM chce wiedzieć, jak została zagospodarowana przestrzeń ulicy, czy odpowiada to mieszkańcom, jaki jest dostęp do transportu zbiorowego i jaki wpływ na jakość życia mieszkańców mają obiekty znajdujące się na analizowanych ulicach. Ważne jest dla ZDM-u na przykład to, czy mieszkańcy mają blisko do sklepu, zieleńca, miejsc postojowych oraz obiektów użyteczności publicznej.

ZDM sprawdzi też, jak rozwinięta jest funkcja usługowa obu ulic. Analizowana będzie liczba lokali usługowych, ich rodzaj, stawki czynszu czy rotacja obiektów, a także wpływów z podatków jakie płacą podmioty działające przy danej ulicy. Powinno to pokazać, jak aranżacja ulicy wpływa na handel i kształtuje profil usług.

Badania stawiają na bezpośredni kontakt. ZDM oczekuje, że wykonawca przeprowadzi ankietę wśród mieszkańców ulic, obejmującą pytania dotyczące jakości życia, chęci przeprowadzki, problemów z parkowaniem, dostępności transportu zbiorowego, sklepów czy usług. Eksperci mają też o zdanie zapytać podmioty gospodarcze prowadzące działalność w obrębie analizowanych ulic – jedynym z pytań będzie to, jakim środkiem transportu docierają do nich klienci.