Kujawsko-pomorskie: znaczące ograniczenie roli kolei?

Podczas niedawnej sesji sejmiku prezentowane było „Studium transportowe województwa kujawsko-pomorskiego na potrzeby planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego”.

Autobusy – tak, kolej – nie

Z dokumentu wynika, że jego autorzy niezwykle silnie zaakcentowali konieczność rozwoju transportu autobusowego w regionie, przy jednoczesnym zmniejszeniu roli transportu kolejowego. W materiale zaprezentowanym radnym został m.in. przeanalizowany wariant, w którym obsługa linii spalinowych w regionie miałaby zostać ograniczona tylko do linii Toruń – Grudziądz i Bydgoszcz – Tuchola/granica woj. pomorskiego.

Przyjęcie takiego rozwiązania spowodowałoby m.in., że pociągi przestałyby kursować m.in. do liczącej prawie 30 tys. mieszkańców Brodnicy, zlikwidowana zostałaby tez linia Laskowice Pom. – Grudziądz – Brodnica, a także, iż pociągów zostałyby pozbawione gminy leżące w Borach Tucholskich, charakteryzujące się bardzo słabą dostępnością komunikacyjną, takie jak Osie czy Śliwice.

Autorzy opracowania uzasadniają m.in., że możliwe jest oferowanie transportem autobusowym blisko 10-krotnie większej liczby kursów w stosunku do kolei, zachowując porównywalną zdolność przewozową przy niższym koszcie pojazdokilometra. Zwrócono w prezentacji uwagę na bardzo wysokie koszty rewitalizacji infrastruktury kolejowej – oszacowano, że remont ok. 290 km tras (dostosowanie ich do prędkości 120 km/godz.) będzie kosztować ok. 450 mln zł. Dokonano jednocześnie analizy finansowej rozwoju i funkcjonowania transportu autobusowego i kolejowego. Wzięto pod uwagę m.in. koszty inwestycji w nowy tabor autobusowy oraz infrastrukturę przystankową, a także redukcję, o ok. 29% wielkość pracy eksploatacyjnej pociągów. Z tej analizy wyszło autorom, że pomimo całkowitej wymiany środków transportu autobusowego, koszt funkcjonowania regionalnego transportu publicznego spadnie o 10 mln zł (292,8 mln zł wobec 282 8 mln zł).

A co z polityką transportową UE?

Zapytaliśmy władze woj. kujawsko-pomorskiego, czy zapisy tego materiału należy traktować jako wstęp do ograniczenia roli kolei w regonie. Chcieliśmy dowiedzieć się m.in., czy władze województwa istotnie będą rozpatrywać zawieszenie przewozów kolejowych na ok. 150 km tras oraz jak mają się zapisy dokumentu do polityki transportowej UE, zakładającej dążenie do rozwoju transportu kolejowego, także w regionach o charakterze prowincjonalnym. Pytaliśmy też, czy w przypadku likwidacji tras kolejowych, istotnie należałoby spodziewać się 10-krotnego zwiększenia liczby autobusów na drogach biegnących równolegle do kolei, jak również czy wdrożenie takich pomysłów w życie nie będzie oznaczać dalszej marginalizacji gmin położonych najdalej od Bydgoszczy i Torunia. Chcieliśmy się też dowiedzieć, czy władze województwa nie odniosły wrażenia, iż w materiale silnie wskazano wady transportu kolejowego (takie wysokie koszty), ale jednocześnie zbyt słabo zaakcentowano jego mocne strony (bezwypadkowość, niska szkodliwość dla środowiska, mała podatność na warunki atmosferyczne, krótkie czasy przejazdu, brak kongestii ruchu, wysoka pojemność pojazdów).

Sprawa nie jest przesądzona

Nie otrzymaliśmy na te pytania konkretnych odpowiedzi, natomiast Bogdan Kozłowski, naczelnik Wydziału Transportu Zintegrowanego w Departamencie Transportu Publicznego Urzędu Marszałkowskiego Województwa Kujawsko-Pomorskiego powiedział nam, ze projekt planu transportowego Województwa nie został jeszcze ostatecznie sformułowany.

– Zostanie on poddany konsultacjom społecznym wymaganym ustawą o publicznym transporcie zbiorowym. Dokument ten określi m.in. sieć komunikacyjną, na której planowane będzie wykonywanie przewozów o charakterze użyteczności publicznej na terenie województwa. Natomiast na ostatnim sejmiku był nie projekt planu transportowego, a tzw. studium transportowe, a więc materiał zebrany przez wykonawcę podczas prac diagnostycznych i prognostycznych – mówi Bogdan Kozłowski.

Naczelnik dodaje, że w trakcie tych prac wykonawca wykonywał badania komunikacyjne (takie jak charakterystyka infrastruktury transportowej, badania ruchu drogowego i napełnień publicznych środków transportu, określenie średniodobowych napełnień), wykonywał badania ankietowe mieszkańców województwa, których celem było określenie ich preferencji transportowych, określił prognozy potrzeb transportowych (demografia, zmiany w zachowaniach transportowych, zmiany w zagospodarowaniu przestrzennym i zmiany w podróżach) oraz opracował wariantowe kierunki rozwoju publicznego transportu zbiorowego (w tym – charakterystykę sieci komunikacyjnej, systemu rozwoju informacji pasażerskiej, oferty przewozowej, analizy rentowności układu komunikacyjnego, finansowania itp.).