Lekką koleją z Singapuru do Malezji

Singapur to niewielkie, ale prężnie rozwijające się i bogate miasto zamieszkałe obecnie przez ok. 5,5 mln osób. Jego gospodarka jest mocno związana z Malezją – jedynym i znacznie większym sąsiadem. Singapur od stałego lądu oddziela cieśnina Johor przez którą przerzucona jest grobla na której znajduje się autostrada i linia kolejowa oraz inna infrastruktura przesyłowa. Została ona oddana do użytku w 1924 r. i do roku 1998 była jedynym lądowym połączeniem pomiędzy Singapurem a Johor Bahru.

Budowa drugiego mostu niewiele jednak pomogła – każdego dnia przez groblę przemieszczają się setki tysięcy ludzi – uchodzi ona obecnie za jedno z najbardziej zatłoczonych przejść granicznych. Jednego dnia potrafi z niego skorzystać ponad 350 tys. osób. Dla pracujących w Singapurze mieszkańców Malezji oznacza to korki i wydłużony czas przejazdu z i do pracy. Rozwiązaniem tego problemu ma być budowa krótkie linii metra zintegrowanej z systemami transportowymi miast po obu stronach cieśniny.

Johor Bahru – Singapore Rapid Transit System (RTS)

Pierwsze pomysły związane z budową nowego połączenia szynowego pojawiły się pod koniec lat 90., ale nie doczekały się realizacji. Projekt wracała co jakiś czas, ale dopiero na początku poprzedniej dekady państwa zaczęły rozmawiać o konkretnych rozwiązaniach, które przerywały najpierw zmiany rządów po stronie malezyjskiej a potem pandemia COVID-19, koniec końców udało się jednak ustalić ostateczny przebieg i sposób funkcjonowania linii. Bazą do obecnych rozwiązań były zapisy porozumienia z roku 2018


Źródło: seloloving CC BY-SA 4.0

Strony ustaliły, że każde z państw powoła spółkę odpowiedzialną z realizację infrastrukturalnej części projektu. Za budowę po stronie singapurskiej odpowiada LTA (Land Transport Authority) zaś po stronie malezyjskiej MRT Corp. Operatorem będzie zaś spółka joint-venture RTS Operations Sdn Bhd singapurskiego SMRT Corporation (operator transportu publicznego – od kolei i metra po autobusy) oraz malezyjskiego Prasarana Malaysia Berhad (państwowy podmiot, który przez spółki zależne jest operatorem transportu publicznego w licznych miastach Malezji).

Państwa uzgodniły także, że wraz z uruchomieniem RTS zakończy działalność połączenie kolejowe wykorzystujące linie zlokalizowaną na grobli i obsługiwane przez Koleje Malezyjskie.

Infrastruktura

Normalnotorowa linia będzie łączyła dwie stacje: w Singapurze będzie to Woodlands na linii Thomson-East Line (zapewniona będzie bezpośrednia przesiadka) zaś po stronie malezyjskiej Bukit Chagar, które zostało wskazane przez mieszkańców jako najlepsza lokalizacja. Odcinek po stronie malezyjskiej będzie liczył 2,7 km zaś po stronie singapurskiej 1,3 km. Po stronie malezyjskiej zarówno linia jak i sama stacja będzie zbudowana na wiadukcie. Nad cieśniną Johor zostanie przerzucony most, który będzie w najwyższym miejscu znajdował się 25 m nad taflą wody. Po stronie singapurskiej linia znajdzie się zaś w tunelu.

Jak na tak krótką linię obie stacje będą dość rozbudowane – po każdej stronie znajdą się bowiem stanowiska odpraw paszportowych zarówno dla służb malezyjskich jak i singapurskich. Podróżujący pomiędzy państwami pasażer będzie więc przechodził kontrole tylko na stacji początkowej. Na stacjach znajdą się także stanowiska służb celnych i fitosanitarnych.

Prace budowlane w obu państwach już trwają. W maju tego roku zaawansowanie po stronie Singapurskiej miało osiągnąć 50% zaś po stronie Malezyjskiej 36%.

Tabor

Początkowo zakładano, że linię będzie obsługiwał taki sam tabor jak ten, który wykorzystywany jest na Thomson East Coast Line, ale w celu zredukowania kosztów zdecydowano się na lżejsze pojazdy. Wykorzystywane mają być składy dostarczone przez CRRC Zhuzhou Locomotive, które będą mogły osiągnąć prędkość 80 km/h. Każdy z nich będzie składał się z czterech wagonów i będzie mógł pomieścić maksymalnie ok. 1 tys. pasażerów. Pojazdy będą w pełni zautomatyzowane.

Pierwsi pasażerowie powinni skorzystać z nowego połączenia na początku roku 2027 (prace budowlane mają zakończyć się rok wcześniej). Zakładana maksymalna przepustowość to ok. 10 tys. pasażerów na godzinę w każdym kierunku przy częstotliwości kursowania składów poniżej 4 minut. Początkowo władze obu państw spodziewają się jednak ok. 40 tys. pasażerów dziennie. Docelowo po spopularyzowaniu połączenia zakłada się ograniczenie ruchu kołowego na drodze poprowadzonej groblą o 35%.

Prace utrzymaniowe będą prowadzone w bezie zlokalizowanej w Wadi Hana w Johor Bahru.

Wyzwania

Projekt Johor Bahru – Singapore Rapid Transit System został ostatnio doceniony w Going Digital Awards organizowanym przez Bentley Systems. W pracach wykorzystywano bowiem dostarczone przez tego producenta aplikacje. AECOM, który odpowiadał za prace projektowe, za pośrednictwem ProjectWise stworzył także środowisko optymalizujące planowanie, projektowanie i budowę. Stworzono także cyfrowy model otoczenia projektu (Digital Twin), który wykorzystywano nie tylko do wyboru najkorzystniejszej trasy w Johor Bahru oraz zaplanowania w gęsto zabudowanym terenie miejsc posadowienia kolumn podtrzymujących linię, ale także do konsultacji społecznych z mieszkańcami.