Metro na Targówek otwarte. Warszawiacy oglądają nowe stacje [zdjęcia]

Trzy nowe stacje na odcinku wschodnim II linii metra zostały włączone do ruchu w niedzielę 15 września ok. 12:00. Na otwartym, ok. 3,2-kilometrowym wschodnim-północnym odcinku II linii metra w kierunku Targówka znajdują się trzy stacje. Przystanek C16 Szwedzka powstał w rejonie Szwedzkiej i Strzeleckiej, po wschodniej stronie skrzyżowania (wszystkie wyjścia znajdują się na skwerze pomiędzy Szwedzką a zajezdnią MZA Stalowa). Stacja C17 Targówek Mieszkaniowy została zbudowana w rejonie skrzyżowania Pratulińskiej i Ossowskiego. Ostatni przystanek, C18 Trocka, powstał natomiast pod Pratulińską, przy skrzyżowaniu z Trocką. Każdy przystanek ma dwa podziemne poziomy (antresoli i halo peronowej). Stacje są kompaktowe – z niewielkimi głowicami, każda z dwoma ogólnodostępnymi wyjściami i windami. Przy zdecydowanej większości wyjść znajdują się wyłącznie schody ruchome do góry.

Stacje mają jednolity, bardzo zbliżony do siebie wystrój. Posadzki są obłożone jasnym, chropowatym granitem. Po raz pierwszy zastosowano gumowe i kamienne guzki oraz linie prowadzące. W halach peronowych ściany zatorowe i strop są obłożone zaokrąglonymi panelami perforowanymi. Perforacje na ścianach układają się w delikatny wzór. Dodatkowo ściany klatek peronowych oraz na antresolach wyłożone są panelami z betonu architektonicznego o ciemnym, szarym odcieniu, jednak panele zamontowane na stelażach sprawiają wrażenie cienkich i delikatnych, a ich odcienie nie zawsze zdają się być dobrze dopasowane. Betonowe są też podpory na peronie oraz wyjścia. Stacje są bardzo jasne

Subtelne różnice między stacjami występują w kolorze ścian zatorowych – jasno szarym na Trockiej, białym na Targówku Mieszkaniowym i ciemno szarym na Szwedzkiej. Różne są też wyrzeźbione wzory w szarych panelach na ścianach antresoli i schodów. Dodatkowo na Szwedzkiej na antresoli pojawia się cegła klinkierowa, co jest nawiązaniem do industrialnego charakteru okolicy. Za wystrój stacji odpowiada firma ILF.

Nowe stacje stanowią niezły kontrast względem przystanków centralnego odcinka II linii – wyrazistych, kolorowych. Pierwotnie również stacje na odcinku wschodnim-północnym miały być także bardziej zróżnicowane, z bogatszym wystrojem, ale ten w trakcie budowy uproszczono. Nowe przystanki pozbawiono też koloru.

Nie uniknięto niestety pewnych złych rozwiązań z poprzedniego odcinka. Schody na peron przesunięte są bliżej jego środka, natomiast windy znajdują się na krańcach peronu. Przejścia do wind są wąskie, ograniczone z jednej strony ścianami klatek schodowych, a z drugiej strony krawędzią peronu. Niektóre windy, pełniące funkcje wind ewakuacyjnych, są ukryte za zamykanymi drzwiami przeciwpożarowymi, co może stanowić uciążliwość w korzystaniu.  

Co zadziwiające, nie wszędzie ZTM zdążył z dostosowaniem oznakowań na starszych stacjach II linii. Linijki z trasą nad peronem i wszystkie schematy komunikacji miejskiej bądź szynowej zawierają trasę od Ronda Daszyńskiego do Dworca Wileńskiego.