Mieszkańcy Ratyzbony sprzeciwili się przywróceniu tramwajów

Miasto przygotowywało się do reaktywacji tramwajów w niemieckiej Ratyzbonie. Dokładnie chodziło o stadbahn, czyli system łączący cechy tramwaju i metra. Plany zaczęto kreślić od czerwca 2018 roku, kiedy to rada miasta zdecydowała o stworzeniu systemu lekkiej kolei i przystąpiono do opracowania studium wykonalności. W trakcie wyborów do europarlamentu mieszkańcy mieli możliwość opowiedzieć się za dalszymi krokami zmierzającymi do reaktywacji szynowego środka transportu, który zniknął z ulic Ratyzbony sześćdziesiąt lat temu. Znane są już wyniki, które pokazały, że plany miasta muszą jednak trafić do kosza.

Mieszkańcy opowiedzieli się za odrzuceniem kontynuacji przygotowań do budowy stadbahnu. W głosowaniu wzięło udział prawie 65 tysięcy osób. Zgodnie z wynikami opublikowanymi przez ratusz, przeciw przywróceniu tramwajów było 53,6 proc. głosujących, a za przywróceniem tramwajów było 46,4 proc. Przekładając to na liczbę głosów, to przeciwnicy inwestycji zwyciężyli większością ok. pięciu tysięcy głosów.

Warto wspomnieć, że frekwencja w referendum wyniosła 55,9 proc. i była znacznie niższa niż w wyborach europejskich (66,3 proc.). Prawie połowa uprawnionych do głosowania w Ratyzbonie najwyraźniej nie przejmowała się kwestią kolei miejskiej. W przeciwieństwie do wyborów europejskich, w których mogli głosować już nawet 16-letni obywatele, głosowanie w referendum było dozwolone wyłącznie od 18 roku życia.

Władze miasta zaakceptowały już wyniki i stwierdziły, że teraz będą pracować nad rozbudową sieci linii autobusowych. Burmistrz Ratyzbony, Gertrud Maltz-Schwarzfischer, stwierdziła, że „była to dla miasta stracona historyczna szansa”. Przeciwnicy pomysłu stworzenia na nowo tramwajów krytykowali natomiast wysokie koszty budowy linii. Szacunkowy koszt budowy sieci stadbahnu miałby wynieść 880 milionów euro. Miasto liczyło na to, że uda się uzyskać dofinansowanie od rządu federalnego i stanowego na budowę i zakup tramwajów.

Przeciwnicy projektu argumentowali ponadto, że kolej miejska nie rozwiąże problemu mobilności w Ratyzbonie. Istnieją również tańsze alternatywy, które można wdrożyć szybciej. Zwolennicy zwracali uwagę natomiast na większą pojemność tramwaju w porównaniu do autobusów. Ponadto kolej miejska dotrze do celu szybciej niż autobusy, a do tego zapewnia większy komfort i lepszą dostępność.

Plany przewidywały budowę dwutorowych linii głównie z wydzielonymi torowiskami. Założono stworzenie dwóch linii, które miały połączyć północną i południową część miasta. Koncepcja zakładała dwie linie – każda w takcie co 10 minut. Linia A kursować miała między Aussiger Straße a stacją kolejową Burgweinting. Linia B połączyłaby dwa dworce kolejowe Burgweinting i Walhallabahnhof. Do funkcjonowania lekkiej kolei szacowano, że potrzebne byłyby 24 tramwaje.