NCBiR: Polski autobus elektryczny ma szansę na sukces eksportowy [film]

Panie profesorze, czym właściwie będzie się różnić autobus elektryczny, jaki chce od polskiego przemysłu otrzymać NCBiR, od autobusów elektrycznych, które już jeżdżą, także po polskich miastach?

Będzie to bezemisyjny pojazd transportu publicznego, który różnić się będzie od pojazdów dostępnych na rynku dwiema innowacjami. Po pierwsze, chcemy by miał budowę modułową w zakresie źródeł zasilania. To znaczy, że pojazd będzie posiadać wymienne komponenty (moduły) zapewniające wzajemną zastępowalność rożnych rodzajów magazynów energii. Po drugie, pojazdy mają mieć funkcję jazdy autonomicznej na poziomie 3 lub wyższym według klasyfikacji SAE przynajmniej w obszarze zajezdni, a więc wjazdu od bramy do wskazanego przez dyspozytora miejsca postoju, przejazdu do miejsca ładowania, rozpoczęcia ładowania i zakończenia po naładowaniu magazynów energii lub wydaniu takiego polecenia przez dyspozytora oraz powrotu na miejsce postoju lub do wskazanej bramy wyjazdowej. Według naszej najlepszej wiedzy, pojazdów, które posiadają dwie takie innowacje jednocześnie na rynku zarówno krajowym jak i międzynarodowym jeszcze nie ma.

Czy NCBiR, zaznaczając, ze autobus ma posiadać możliwość ograniczonej autonomicznej jazdy, nie sprawi, że cena projektu znacznie wzrośnie?

NCBR finansuje w 100% koszty prac B+R i przeznacza na ten cel ponad 100mln złotych. Mamy nadzieję, że dzięki temu finalny produkt nie będzie znacznie droższy od obecnych pojazdów dostępnych w sprzedaży, bo wykonawcy nie będą musieli przerzucać kosztów związanych z opracowaniem produktu na klientów końcowych. Nie wymagamy przy tym, aby pojazdy jeździły zupełnie bez kierowców (jest to wyższy poziom autonomii, według klasyfikacji SAE poziom 4 lub 5), wymagamy jedynie poziomu 3, który charakteryzuje się częściową autonomizacją. Dodatkowo nakładamy ograniczenie na górną dopuszczalną granicę cenową, tak aby pojazdy te nie były znacząco droższe od obecnie dostępnych pojazdów bez dwóch wymienionych wcześniej innowacji.

Kiedy NCBiR wybierze dostawcę autobusów? Jakie kamienie milowe zakłada projekt?

Planujemy zakończenie naboru ofert wstępnych jeszcze w tym roku. Główne kamienie milowe w projekcie to: opracowanie dokumentacji technicznej, dostawa prototypu, a następnie dostawa serii testowej, która będzie intensywnie testowana w miastach. Po wyborze najlepszych rozwiązań podpisana zostanie umowa wdrożeniowa na wyprodukowanie i dostarczenie nawet 1000 takich pojazdów do miast.

Czy taki pojazd ma szanse na sukces eksportowy?

Chcemy, aby nowoopracowany produkt był konkurencyjny na skalę światową. Stąd wymagania dotyczące innowacyjności oraz z góry określony limit cenowy na nowy pojazd. Mamy nadzieję, że te dwa czynniki oraz możliwość wdrożenia wyników prac B+R w kraju pozwolą na osiągnięcie zdecydowanej przewagi konkurencyjnej.

Czy jest szansa na szersze zastosowanie wodoru do napędzania autobusów w polskich miastach?

Szereg miast – współzamawiających w ogłoszonym przez nas postępowaniu – deklaruje chęć wykorzystania tego rodzaju nośnika energii do zasilania swojej floty pojazdów transportu publicznego. Z tego powodu w naszym programie dodatkowo punktujemy opracowanie rozwiązań umożliwiających wykorzystanie wodoru, ściślej wodorowych ogniw paliwowych z zasobnikami wodoru do zwiększenia zasięgu pojazdu.

Jakie jeszcze programy, mające w efekcie zmodernizować transport w miastach, dofinansuje NCBiR? Jakie programy w tym zakresie prowadzicie?

Obecnie pracujemy nad uruchomieniem równoległego programu dotyczącego infrastruktury ładowania bezemisyjnych pojazdów transportu publicznego. Mamy nadzieję, że niebawem będziemy mogli oficjalnie ogłosić jego uruchomienie.