Wybory w Łodzi. Niziołek-Janiak: Tramwaje częściej i na nowych liniach

Jaki najważniejszy cel w sferze transportu stawia Pani przed sobą na dwie najbliższe 5-letnie kadencje?

Przede wszystkim chciałabym zadbać o komfort korzystania z komunikacji miejskiej poprzez zwiększenie częstotliwości jej kursowania. Uważam, że łodzianki i łodzianie bardziej niż bezpłatnej komunikacji potrzebują komunikacji częstej i niezawodnej. Będę dążyć do przywrócenia w ciągu 5 lat częstotliwości połączeń z roku 2001. Do roku 2025 zapewnię, by każda linia tramwajowa była obsługiwana przez tabor w całości lub częściowo niskopodłogowy, oraz stworzę standardy wykonania i utrzymania przystanków. Do roku 2030 zrealizuję ambitny projekt rozbudowy łódzkiej sieci tramwajowej oraz pasów dla autobusów z wygodnymi centrami przesiadkowymi.
 
Na jakim środku komunikacji (transport publiczny, rowerowy, pieszy, samochodowy) powinien się opierać transport w Łodzi? Jaka powinna być rola pozostałych?
 
Łódzki system transportowy powinien opierać się na szybkim i często jeżdżącym tramwaju, który dociera do wszystkich większych osiedli w mieście i ma priorytet w ruchu miejskim. Autobusy i kolej aglomeracyjna będą z nim ściśle zintegrowane i uzupełnią, a nie zastąpią połączenia tramwajowe. Nie będę się bała odważnych zmian w organizacji ruchu. Rozwinę ruch pieszy i rowerowy i zmniejszę udział indywidualnego ruchu samochodowego w transporcie miejskim.

Łódzki obszarowy system sterowania ruchem w powszechnym odczuciu nie przyspieszył ruchu tramwajów ani autobusów. Czy należy wprowadzić w nim jakieś zmiany?

Oczywiście. Ten system nie działa, bowiem urzędnicy go obsługujący chcą zadowolić wszystkich. Tak się nie da. Należy wprowadzić priorytet dla tramwajów, które powinny zatrzymywać się na przystankach, a nie na światłach. Niedopuszczalne jest, żeby tramwaj oczekiwał na przejazd przez skrzyżowanie kilka minut. Natomiast aby upłynnić ruch kołowy, zdemontuję zbędne sygnalizacje świetlne, wprowadzając w ich miejsce skrzyżowania równorzędne bądź ronda. Zlikwiduję też przyciski na przejściach dla pieszych.

Czy należy poprawić wprowadzoną 2 kwietnia 2017 r. reformę układu linii oraz jej późniejsze korekty? Jeśli tak – dlaczego i w jaki sposób?
 
Reforma ta mimo dobrych założeń okazała się porażką. Docierają do mnie głosy z wielu osiedli wzywające do przywrócenia poprzedniej siatki połączeń. Ja te głosy rozumiem i uważam, że nie wolno wprowadzać reform bez ich właściwego dofinansowania, ukrywając pod nimi dalsze ograniczenie liczby kursów autobusów i tramwajów. Po wygraniu wyborów przeprowadzę szerokie konsultacje społeczne w sprawie komunikacji miejskiej, tak byśmy poznali rzeczywiste oczekiwania mieszkańców, a nie tylko wyobrażenia urzędników na ich temat.

Czy w centrum Łodzi powinno się ograniczać ruch samochodów na większej liczbie ulic i zmniejszać liczbę miejsc parkingowych?
 
Tak. Nie możemy sobie pozwolić na wprowadzanie do centrum miasta jeszcze większej liczby aut, bo zwyczajnie nie ma na to miejsca. Wydawanie pieniędzy na budowę nowych dróg nic nie dało. Lepiej przeznaczyć te środki na transport zbiorowy. Będę poprawiać działanie komunikacji miejskiej, przyspieszając ją i zagęszczając częstotliwość, przy jednoczesnym wprowadzaniu strefy „Tempo 30”. Przykład Warszawy pokazuje, że to jedyna droga aby przekonać kierowców do przesiadania się z aut do komunikacji miejskiej.

Czy i gdzie w Łodzi powinny powstawać kolejne woonerfy?
 
Odpowiem inaczej: czy i gdzie powinny w Łodzi powstawać ulice przyjazne mieszkańcom? Odpowiedź brzmi: tak i tam, gdzie się da. Każdy zasługuje na to, aby żyć w przyjaznej i zielonej okolicy, bez ciągłego hałasu i spalin. Jeśli nie ograniczymy ruchu samochodowego w centrum, nie wprowadzimy na łódzkie ulice zieleni i ławek, nie zadbamy o bezpieczeństwo dzieci i nas wszystkich, to ludzie ciągle się będą wyprowadzać poza Łódź. Bo tam jest zielono, bezpiecznie i przyjaźnie.

Czy powinno się zwiększyć finansowanie łódzkiej komunikacji miejskiej? Jeśli tak – skąd wziąć na to środki?
 
Zdecydowanie należy zwiększyć finansowanie łódzkiej komunikacji miejskiej. Teraz jest ona dramatycznie niedofinansowana. Musimy traktować to jako inwestycję. Przykłady Warszawy czy Krakowa pokazują, że jeśli zainwestuje się w punktualną, często jeżdżącą komunikację miejską, to wzrasta jej finansowanie z biletów, a spada konieczność dopłacania na nią z budżetu miasta. W Łodzi wpływy z biletów, a zatem wprost od pasażerów, są bardzo niskie. Oczywiście nigdy nie da się sfinansować działania transportu publicznego w stu procentach z biletów, ale obecnie tylko nakręcamy spiralę jego śmierci, bo każde ograniczenie liczby kursów oznacza dalszy odpływ pasażerów, którzy mogliby płacić za komunikację miejską.

Co zrobić, by nowo projektowana infrastruktura rowerowa spełniała oczekiwania rowerzystów?
 
Przede wszystkim stosować już przyjęte standardy budowania dróg rowerowych i towarzyszącej im infrastruktury. Musimy rozwijać sieć nie tylko dróg rowerowych, ale też pasów rowerowych czy ulic z kontraruchem. Musimy zakończyć uzupełnianie dziur w sieci – nie może być tak, że przez całą kadencję nie jesteśmy w stanie znaleźć 20 czy 30 mln zł na ten cel, a znajdujemy niemal znikąd 100 mln zł na kolejny stadion.

Czy w centrum Łodzi powinna powstać strefa czystego transportu na zasadach określonych w ustawie o elektromobilności?
 
Tak – najlepiej obejmująca cały obszar tzw. strefy wielkomiejskiej oraz wnętrza osiedli mieszkaniowych. Nie poprawimy jakości powietrza w mieście bez zdecydowanych działań, a już teraz według analiz Obserwatorium Polityki Miejskiej mamy trzecią najgorszą jakość powietrza wśród miast wojewódzkich w Polsce.

Jak ułożyć współpracę z sąsiednimi gminami (zwłaszcza ze Zgierzem i Ozorkowem), by ważne dla Łodzi tramwajowe linie podmiejskie mogły zostać wyremontowane?
 
Te linie są jednakowo ważne zarówno dla Łodzi, jak i dla miast i gmin ościennych. Do tej pory Łódź zachowywała się jak ktoś, kogo to niemal zupełnie nie interesuje i nie dotyczy. Ja chcę to zmienić. Będę chciała wspomóc w ramach istniejących przepisów gminy ościenne również finansowo oraz będę lobbować zarówno na szczeblu wojewódzkim, jak i centralnym, aby unikalny w Polsce system nie tylko zachować, ale i rozwijać, przywracając chociażby zlikwidowane linie do Aleksandrowa Łódzkiego czy Rzgowa i Tuszyna lub budując szybką kolej miejską do tych miejscowości.

Jaka powinna być tymczasowa organizacja ruchu podczas budowy przystanku pod ważnym dla miasta skrzyżowaniem al. Kościuszki – Zachodnia – Zielona?

Bezwzględnie należy utrzymać ruch tramwajów w relacji północ-południe, stosując torowiska tymczasowe. Nie możemy dopuścić do tego, aby dla wygody wykonawcy sparaliżować komunikacyjnie całe miasto. Do tego zaproponuję często kursujące linie zastępcze.

Co zrobi Pani, żeby zwiększyć wciąż niską liczbę pasażerów i połączeń na łódzkim lotnisku?

W ciągu dwóch lat należy podjąć decyzję, co dalej z łódzkim lotniskiem. Obecnie znajduje się ono w bardzo trudnym położeniu, odprawiając o około połowę mniej pasażerów, niż w roku 2012. Na chwilę obecną lotnisko finansowane jest niemal w całości ze środków miejskich, obecne władze regionalne nie są zainteresowane zwiększeniem swojego wkładu, a prywatyzacja udziałów jest mrzonką. Decyzja ta na pewno będzie musiała wziąć pod uwagę powstający w bliskiej odległości Centralny Port Komunikacyjny i to, czy w ogóle możliwa będzie symbioza z nim, bo konkurować z tak wielkim przedsięwzięciem nie mamy szans. Słyszymy, że CPK ma preferować narodowych przewoźników, a nie tanie linie, które być może będą chciały się przenieść również do Łodzi. Na ten moment posiadamy niezbędną infrastrukturę i musimy się skupić na jej utrzymaniu, a nie dalszym rozwijaniu. Jeżeli już, to należy budować infrastrukturę specjalnego, celowanego przeznaczenia, taką jak chłodzona hala na leki wybudowana na potrzeby firm farmaceutycznych, jak np. mająca siedzibę w Łodzi Polska Grupa Farmaceutyczna. Oczywiście wymaga to wcześniejszych rozmów z takimi klientami, a więc i otwartości i gotowości na rozmowy z mniej oczywistymi partnerami. Jeśli to wszystko zawiedzie, trzeba będzie liczyć się nawet z radykalnymi decyzjami.