Pennsylvania: Alstom dostarczy 130 nowych tramwajów dla SEPTA

Nowe, w 100% niskopodłogowe tramwaje Citadis produkcji Alstomu dla SEPTA mają mieć pięć członów i jednocześnie tylko 24,3 metrów długości, co może zaskakiwać, ponieważ na rynku europejskim tramwaje pięcioczłonowe mierzą przeważnie ok. 30 metrów. Wynika to jednak z obiektywnych czynników, czyli obecności bardzo ostrych łuków o promieniu nawet 10 metrów na sieci tramwajowej SEPTA. Każdy pojazd pomieści 120 pasażerów, w tym 44 na miejscach siedzących. W przestrzeni pasażerskiej znajdzie się także miejsce dla osób na wózkach inwalidzkich, rowerów oraz wózków dziecięcych, a przy wszystkich drzwiach znajdą się wysuwane rampy. Nie zabraknie także systemu informacji pasażerskiej. Co ciekawe, tramwaje nie powstaną w Europie, a w Stanach Zjednoczonych, w zakładzie produkcyjnym Alstomu w mieście Hornell w stanie New York, co umożliwi spełnienie wymogów określonych w ramach Buy American Act. Układ napędowy powstanie także w Stanach Zjednoczonych, w West Mifflin w stanie Pennsylvania.

Sieć tramwajowa eksploatowana przez SEPTA, obsługująca ponad 80 tys. pasażerów na dobę, obejmuje przede wszystkim miasto Philadelphia wraz z jego północnymi, zachodnimi oraz południowo-zachodnimi przedmieściami. Dociera także do hrabstwa Delaware. Siedem linii tramwajowych tworzy sieć o łącznej długości 68 mil (czyli ponad 109 kilometrów), obejmującą także szereg odcinków podziemnych, znajdujących się przede wszystkim w dzielnicach Center City oraz University City. Co ciekawe, w Center City istnieje czterotorowy odcinek współdzielony przez system tramwajowy i system metra. Duży projekt taborowy jest częścią większego pakietu modernizacyjnego sieci tramwajowej SEPTA, która ma przejść głęboką transformację. Zakładane jest przeznaczenie aż 2 mld USD na inwestycje, przy czym 800 mln USD ma zostać przeznaczonych na kompleksową przebudowę infrastruktury.

Duży program modernizacyjny. Nie tylko sieć tramwajowa

W ramach tego projektu SEPTA planuje remont torowisk, modernizację sieci przystanków w celu ułatwienia wsiadania do nowych pojazdów, a przede wszystkim przebudowę sieci trakcyjnej. Obecny system zasilania tramwajów w SEPTA wykorzystuje budzące skojarzenia z trolejbusami odbieraki pałąkowe, rozwiązanie w kontekście systemów tramwajowych już dość archaiczne. Natomiast Citadisy będą pobierać energię elektryczną poprzez standardowe pantografy połówkowe. SEPTA prowadzi także negocjacje w sprawie nabycia terenów przemysłowych w południowej części Philadelphii w celu ulokowania tam zajezdni dla Citadisów.

Program modernizacji systemu tramwajowego jest częścią kompleksowego programu SEPTA Forward o wartości 11,4 mld USD, który będzie największą inwestycją w infrastrukturę transportową w historii regionu. – Dzięki dostępności finansowania z funduszy federalnych mamy teraz niepowtarzalną szansę. Idziemy naprzód, mamy także nadzieję na dalsze wsparcie naszych projektów z funduszy stanowych i regionalnych – powiedziała Jody Holton, dyrektor ds. planowania i strategii w SEPTA. System transportu publicznego zarządzany przez SEPTA ma charakter multimodalny. W jego skład wchodzą autobusy, trolejbusy, tramwaje, lekka kolej miejska, metro (trzecie najstarsze w Stanach Zjednoczonych, powstałe w 1907 roku, starsze są jedynie systemy w Bostonie i Nowym Jorku) i kolej podmiejska. Jest to jeden z dwóch w Stanach Zjednoczonych systemów transportu publicznego obejmujących tak wiele środków komunikacji obok Bostonu. SEPTA jest także jednym z największych pracodawców w regionie, zatrudniającym ok. 9 tys. osób (dane za 2015 rok). SEPTA odnotowała ostatnio spadek udziału wpływów ze sprzedaży biletów w pokryciu kosztów operacyjnych, z 38% w 2019 roku do zaledwie 21% obecnie, a liczba pasażerów oscyluje wokół 60% poziomu sprzed pandemii, co wynika z konsekwencji pandemii COVID-19, przede wszystkim upowszechnienia pracy zdalnej.

Od PCC do Citadisów

Od 2027 do 2030 roku Citadisy będą sukcesywnie zastępować wysokopodłogowe jednostki, które były dostarczane od początku lat osiemdziesiątych przez Kawasaki. Historia tramwajów produkcji Kawasaki jest bardzo interesująca. Zastąpiły one legendarne tramwaje PCC, których wycofanie z użycia nastąpiło ostatecznie później niż miało to nastąpić według pierwotnych założeń. SEPTA pierwotnie miała bowiem pozyskać przegubowe tramwaje US Standard Light Rail Vehicle (US SLRV) produkcji Boeing Vertol, spółki posiadającej fabrykę śmigłowców wojskowych na obrzeżach Philadelphii, w której miał się odbywać montaż nowych tramwajów. US SLRV zostały zamówione przez Boston i San Francisco.

Złożoność konstrukcyjna, nietypowe w branży transportu szynowego, wykorzystanie komponentów produkowanych przez przemysł kosmiczny i lotniczy, czy wielu autorskich rozwiązań technicznych zaowocowały powstaniem bardzo problematycznej serii pojazdów, które okazały się zawodne. US SLRV notorycznie wykolejały się na ciasnych łukach, do tego dochodziły problemy z drzwiami, elektroniką i klimatyzacją. Problemy cechujące US SLRV okazały się nierozwiązywalne, skutkiem czego w Bostonie nie przyjęto serii aż 50 pojazdów, a SEPTA zdecydowała się na ogłoszenie przetargu na nowe pojazdy, który wygrało Kawasaki, dostarczając 112 pojedynczych wagonów oraz 29 wagonów przegubowych. Pierwsze dwa prototypowe tramwaje pojawiły się w 1980 roku. Po wprowadzeniu modyfikacji po 12 miesiącach jazd próbnych uruchomiono produkcję egzemplarzy seryjnych, które dostarczono w latach 1981-1982.