Jest szansa, by poznańscy uczniowie już niedługo jeździli miejską komunikacją za darmo. Poprzednio podobne przepisy wprowadziły władze Warszawy i Krakowa. Poznański przykład pokazuje jednak jak bardzo lokalni politycy podchodzą do tego rodzaju przedsięwzięć koniunkturalnie, zamiast uczynić z tego część polityki mobilności w mieście.
Jest szansa, że pomysł przejdzie bo, jak
poinformowało kilka dni temu lokalne wydanie Gazety Wyborczej, lokalna Platforma Obywatelska zdecydowała się poprzeć propozycję Zjednoczonej Lewicy. Oba ugrupowania mają wspólnie większość w radzie miejskiej i mogą tę propozycję przegłosować. Wydaje się, że prezydent Jacek Jaśkowiak, również nie ma nic przeciwko zmianom.
Ciekawa jest jednak sama historia propozycji. Pod koniec zeszłego roku ZL zaproponowała uchwałę, która pozwoliłaby na jeżdżenie za darmo dzieciom do 15 roku życia. Jak tłumaczy „Wyborcza”, powołując się na radnych ZL, prezydent Jaśkowiak miał obiecać uchwałodawcom, że projekt poprą radni PO, jeśli oni z kolei poprą budżet. Tyle, że jeszcze wtedy radni PO krytykowali pomysł twierdząc, że spowoduje dziurę w budżecie w wysokości 3 mln zł rocznie (lewicowi radni oceniali ja na 1 mln zł).
Sprawa ucichła do teraz. PO zmieniła zdanie, co więcej zaproponowała, by ulga objęła wszystkich uczniów do 18 roku życia (co podniesie koszty operacji do 4,5 mln zł rocznie). Według szefa radnych PO to lepszy pomysł, bo to bardziej kompleksowa propozycja. We wrześniu ma zostać powołany zespół, który opracuje szczegóły projektu. Radni PO nie wyjaśnili, dlaczego jeszcze kilka miesięcy temu pomysłu ani nie popierali, ani nie proponowali zmiany która by go ulepszyła, a dziś już im się podoba. Ale wystarczy spojrzeć w kalendarz by wiedzieć, że za rok wybory samorządowe.
Cytowany przez „Wyborczą” poznański radny PIS Mateusz Rozmiarek z jednej strony zaznacza, że cieszy się z pomysłu, ale w tym samym zdaniu krytykuje podejmowane nagle decyzje, które jak zaznacza mogą „wywrócić przyszłoroczny budżet”. To może sugerować, że radni z tej partii mogą pomysłu nie poprzeć, choć byłoby to karkołomne. Przed dwoma laty sami chcieli dać prawo do bezpłatnego jeżdżenia komunikacją miejską uczniom i studentom, którzy nie ukończyli 25. roku życia.
Pomysł darmowej komunikacji – dla wszystkich, dla mieszkańców, dla kierowców, etc. – był chyba najpopularniejsza obietnicą wyborczą w wyborach samorządowych przed trzema laty, przy czym rzadko kandydaci wyjaśniali szczegółowo jaki cel chcę w ten sposób osiągnąć. Rzadko też przejmowano się opiniami ekspertów, że w dużym mieście taka oferta może uczynić więcej szkody niż pożytku.
Na wspieranie w ten sposób określonej grupy, w tym przypadku uczniów, zdecydowano się w zeszłym roku w Krakowie, a w tym w Warszawie. Jednak w ograniczonym zakresie. Pod Wawelem dotyczy to uczniów podstawówek i tylko w czasie trwania roku szkolnego (wystarczy legitymacja szkolna). W Warszawie od 1 września za darmo pojadą uczniowie podstawówek i gimnazjów legitymujący się Kartą Ucznia, czyli specjalną wersją karty miejskiej.
W Warszawie zmiana, która obejmie 150 tys. uczniów, ma zachęcić ich rodziców do częstszego korzystania w dojazdach do szkoły właśnie z miejskiej komunikacji, zamiast z podwożenia dzieci autem. W ratuszu oszacowano koszt programu na 12 mln zł rocznie, a decyzję podjęto po przeprowadzeniu badań wśród rodziców, czy taka oferta w ogóle skłoniła by ich do zmiany nawyków.
Zapisz się do newslettera:
