Warszawscy radni bez głosów sprzeciwu przyjęli uchwałę krajobrazową, która nie tylko reguluje sposób funkcjonowania zewnętrznych nośników reklamowych w przestrzeni stolicy, ale zahacza też m.in. o zasady stawiania małej architektury, czy ogrodzeń. Wprowadza też spore kary za nielegalne reklamy.
Przyjęta w czwartek uchwała krajobrazowa ma, w głównych elementach, dwuletni okres dostosowawczy. Przyjęto pewien kompromis, bo branża reklamowa postulowała o pięć lat, aktywiści miejscy chcieli rocznego okresu. Oznacza to, że na część efektów jej wprowadzenia warszawiacy będą jeszcze musieli poczekać. W każdym razie stolica zyskała narzędzie, by całkowicie zmienić przestrzeń miejską. Uporządkowanie przestrzeni było jedną z wyborczych obietnic Rafała Trzaskowskiego, cieszą się organizacje społeczne, które od lat o podobne rozwiązania apelowały. Uchwała wydaje się też być dużym sukcesem stołecznego Biura Architektury i Planowania Przestrzennego kierowanego przez Marlenę Happach, szczególnie wiceszefa tej jednostki, Wojciecha Wagnera.
Co się zmieni? Przede wszystkim miasto ustaliło jakie formy nośników reklamowych mogą się znaleźć w konkretnych lokalizacjach. Miasto
opublikowało specjalny i bardzo przystępny poradnik, co, jak, gdzie i dlaczego będzie teraz wolno, a czego nie.
W strefie śródmiejskiej dopuszczono de facto tylko reklamy na miejskich słupach i na niewielkich, podświetlanych citylightach. Wielkie billboardy (18 m2) będą mogły się znaleźć wyłącznie przy największych ciągach komunikacyjnych.
Czego nie będzie wolno? Na przykład warszawskiej plagi, czyli zasłaniania okien wielkimi płachtami reklamowymi. Takie instalacje będzie można wieszać tylko na ślepych ścianach. Wyjątkiem mają być siatki na rusztowaniach, ale zastrzeżono, że mogą wisieć najwyżej przez 9 miesięcy i nie częściej niż co pięć lat.
Szyldy co do zasady powinny wisieć na wysokości parteru. Nie powinny migać. Nie mogą zasłaniać detali architektonicznych budowli. Szyldy na oknach mogą stanowić tylko 20 proc. witryny. Nie będzie wolno umieszczać banerów na dachach, a szyldy nie powinny migać. Z dachów natomiast nie znikną neony, które uznano, za łagodną formę interwencji w miejski krajobraz.
Uchwała określa kary za naruszenie przepisów wzięte wprost z ustawy o planowaniu przestrzennym, uzależnione od powierzchni nielegalnej reklamy. Obliczane według wzoru w praktyce będą wynosiły dla reklamy o powierzchni metra kwadratowego nieco ponad 100 zł dziennie, a dla płachty o powierzchni 100 m2 (czyli np. kwadratu o 10–metrowym boku) – ponad 1000 zł dziennie.
Co szalenie istotne uchwała krajobrazowa reguluje też kwestię grodzenia osiedli. Zakazuje ogradzania terenów o rozpiętości większej niż 200 m lub o powierzchni większej niż 2 ha. Nie będzie też można ogradzać terenów, na których oryginalny projekt tego nie przewiduje (np. starszych osiedli), zakazuje przegradzania ciągów pieszych.
Reguluje też same ogrodzenia pod względem ich wysokości, przejrzystości i materiału. Zabudowa mieszkaniowa może być ogrodzona płotem o wysokości maksymalnie 1,8 m, pod warunkiem jednak, że jego przezierność wynosi nie mniej niż 50 proc. Jeśli przez płot ledwo co widać, nie może być wyższy niż 1,2 m. Inne zasady dotyczą innego rodzaju zabudowy, np. biur, obiektów sportowych, szkół i przedszkoli, czy szpitali.
Ogrodzenia przylegające do przestrzeni publicznych (czyli nie dotyczy to np. płotów miedzy sąsiednimi prywatnymi posesjami) nie mogą być budowane z płyt betonowych, blachy falistej, poliwęglanów czy ostrych elementów szklanych lub ceramicznych.
Uchwała reguluje też materiały i standaryzuje wzory dla małej architektury na terenach publicznych. Chodzi o kraty i osłony na drzewa, ławki, stojaki rowerowe, kosze na śmieci, słupki blokujące, wygrodzenia segmentowe i donice.
Zapisz się do newslettera:
